PÓŁSEN
Mirosław Sikorski,
Dąbrówka Sobocka
30.09-24.10.2021
fot. Vira Kosina-Polańska, Mirosław Sikorski,
Dąbrówka Sobocka
Dąbrówka Sobocka
Artystka i artysta
Dąbrówka Sobocka, Mirosław Sikorski
Półsen
Stanisław Zbigniew Kamieński o wystawie:
[fragmenty eseju]
Obrazy Dąbrówki Sobockiej i Mirka Sikorskiego będą sąsiadować ze sobą na ich wspólnej wystawie w Galerii ASP w Krakowie. Autorzy nadali temu pokazowi tytuł Półsen, to hasło – pojęcie i zjawisko – ma połączyć motyw wody dominujący w obrazach jej z przedstawieniami nieba na jego płótnach. (…)
Dlaczego Półsen? Może stąd, że obrazy obojga odnoszą się do nieograniczonych przestrzeni, stanowiących niekiedy tło sennej rzeczywistości, może aby odejść w ten sposób od krępującej nas rzeczywistości realnej? A jednak wolą „półsen” niż „sen”, czy tylko dlatego, że składający się z trzech liter „sen” za szybko się urywa, że słowo „półsen” lepiej brzmi, ma piękny dźwięk, jest bardziej tajemnicze, zachęca do refleksji, co się za nim kryje?
: :
„Ma się wrażenie, jakby treści (…) snów przenikały do stanu jawy. (…) nasuwa się przypuszczenie, że wizje mogą być właśnie takimi przesuniętymi w stan czuwania marzeniami sennymi.”
– Olga Tokarczuk, E.E., Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005; s. 255
: :
„Kiedy zamyka się oczy do snu, dusza zwija się w ciele jak kłębek. Osamotnione, pozostawione samemu sobie ciało sprawdza, czy jeszcze istnieje. Wzbudza w sobie wspomnienia, bo każdy wykonany kiedyś gest, każde doznanie zostało przez nie zapamiętane. Ciało ma pamięć absolutną, jego wspomnienia przepadają tylko wtedy, gdy ciało ginie. Bogactwo tych obrazów jest nieskończone. Nie ma takiego zasypiania, które by powtarzało poprzednie. Konfiguracje strzępków wspomnień są niepowtarzalne, bo każdy dzień zmienia ciało. Pamięta ono nie tylko to, co zdarzyło się na zewnątrz: marzenia, wyobrażenia, fantazje i wizje. Ciało nie potrafi oddzielić tego, co jest tu i co jest tam. Wszelkie doznania są jednakowo rzeczywiste.” – Olga Tokarczuk, E.E., Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005; s. 149
Aranżacja wystawy
Dąbrówka Sobocka, Mirosław Sikorski
Kuratorka
Margarita Vladimirova
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Dąbrówka Sobocka, Mirosław Sikorski
Półsen
Stanisław Zbigniew Kamieński o wystawie:
[fragmenty eseju]
Obrazy Dąbrówki Sobockiej i Mirka Sikorskiego będą sąsiadować ze sobą na ich wspólnej wystawie w Galerii ASP w Krakowie. Autorzy nadali temu pokazowi tytuł Półsen, to hasło – pojęcie i zjawisko – ma połączyć motyw wody dominujący w obrazach jej z przedstawieniami nieba na jego płótnach. (…)
Dlaczego Półsen? Może stąd, że obrazy obojga odnoszą się do nieograniczonych przestrzeni, stanowiących niekiedy tło sennej rzeczywistości, może aby odejść w ten sposób od krępującej nas rzeczywistości realnej? A jednak wolą „półsen” niż „sen”, czy tylko dlatego, że składający się z trzech liter „sen” za szybko się urywa, że słowo „półsen” lepiej brzmi, ma piękny dźwięk, jest bardziej tajemnicze, zachęca do refleksji, co się za nim kryje?
: :
„Ma się wrażenie, jakby treści (…) snów przenikały do stanu jawy. (…) nasuwa się przypuszczenie, że wizje mogą być właśnie takimi przesuniętymi w stan czuwania marzeniami sennymi.”
– Olga Tokarczuk, E.E., Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005; s. 255
: :
„Kiedy zamyka się oczy do snu, dusza zwija się w ciele jak kłębek. Osamotnione, pozostawione samemu sobie ciało sprawdza, czy jeszcze istnieje. Wzbudza w sobie wspomnienia, bo każdy wykonany kiedyś gest, każde doznanie zostało przez nie zapamiętane. Ciało ma pamięć absolutną, jego wspomnienia przepadają tylko wtedy, gdy ciało ginie. Bogactwo tych obrazów jest nieskończone. Nie ma takiego zasypiania, które by powtarzało poprzednie. Konfiguracje strzępków wspomnień są niepowtarzalne, bo każdy dzień zmienia ciało. Pamięta ono nie tylko to, co zdarzyło się na zewnątrz: marzenia, wyobrażenia, fantazje i wizje. Ciało nie potrafi oddzielić tego, co jest tu i co jest tam. Wszelkie doznania są jednakowo rzeczywiste.” – Olga Tokarczuk, E.E., Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005; s. 149
Aranżacja wystawy
Dąbrówka Sobocka, Mirosław Sikorski
Kuratorka
Margarita Vladimirova
